| > Breaking News. Exposición individual en la Fundación IDFX, Breda-Holanda [11] 1. CONCEPTO Trabajo de investigación en relación a los medios de comunicación, es especial, los periódicos, como sistema de representación de una supuesta información fidedigna. Proceso de tacharlos y presentarlos a modo de museo antropológico, acompañado de una acción inaugural que mostrará el proceso del mismo. 2. IDEAS PURGAR – EXPURGAR [NADA] Tachar, negar, cerrar, no mirar, parar, olvidar, borrar, ocultar, no permitir, no decir, no sentir, impedir, inutilizar, increpar, anular, suavizar, revocar, sancionar, hacer notar, saquear, molestar, vaciar, silenciar, posicionar, trampear, cosificar, simplificar, tapar, ladear, ningunear... Cómo enfrentarse a un nuevo proyecto, cómo mostrar los cambios, la nueva vida, el pasado, el futuro incierto, cómo saber que todo lo que nos rodea pasa desapercibido, que la actualidad no es más que una visión cerrada de quién eres y qué sientes. Que la vida transcurre mientras vives, que el dolor y el sufrimiento nos persigue y que nos empeñamos en usarlo para crear lazos, uniones, redes de "nada", conjuntos de desgracias que una tras otra se repiten en un sinfín mediático. Donde los individuos desaparecen para convertirse en grupos, ciudades, partidos políticos, ricos o pobres, capitalistas o tercermundistas. Donde la sociedad se resume al dolor colectivo, al miedo social, que en vez de unirnos para crear y rehacer, replantear, nos invita a encerrarnos, no tocarnos, no sentirnos. Convertirnos en seres ajenos a cualquier sentimiento, a cualquier idea de felicidad, masas movibles e inamovibles de personas a las que manipular, decirles el qué y cuándo, el dónde y con quién... el porqué no importa, dejó de importar desde que el dinero y el poder se apoderó de todo, anuló a los ciudadanos individuales, a los colectivos con ganas de cambiar el mundo. Simplemente les aburrieron hasta hacerles creer que el cambio ya había sucedido, que todo ya lo habían hecho, que el presente es mucho mejor que el pasado, sin saber que en ese viaje ya no quedaba nada. La obra que presenta no es más que negación, censura y auto-censura de la cotidianidad más inmediata. De una sociedad en repetición y en negación. ¿Para qué leer lo que nos cuentan?, ¿Para qué oír lo que nos contamos?, ¿Dónde podemos encerrarnos a no ver?, a no hacer... "Una mañana cogí un periódico y taché lo que decía, quizás para no ver, quizás para obligarme a leer lo que decía, mientras las palabras desaparecían hasta convertirse en nada." Manchas estructuras, posicionamientos, navegaciones, visiones geométricas, abstractas... Los motivos desaparecen y se uniforman, Milán cuenta lo mismo que Madrid, París o Lisboa, las diferencias sólo están en quiénes lo han leído, se han enterado de lo ocurrido y ya lo han olvidado. El mundo entero suelta ideas que quizás nunca deberíamos leer, quizás el desconocimiento de causa no inhibe de la sanción. Quizás nuestro vacío no pone solución, no da consejos, no mejora nuestra visión, no cambia nada, sólo niega, borra y sanciona. La crítica está servida, pero ¿es una crítica a quién? Desde siempre la censura ha servido para no dejarnos ver la realidad, pero cuando la auto-censura la ejercemos nosotros mismos para no enfrentarnos a ella, ¿Dónde reside el problema?, ¿Cómo solucionar el ·no· problema? Quizás todo esto no sea más que un posicionamiento incoherente que no lleva a ninguna parte... 3. DESARROLLO Trabajo de campo e investigación usando los mismos sistemas que nos informan para reivindicar otros posibles usos artísticos. La idea es muy sencilla, por una parte una instalación formada por una gran vitrina que recoge casi una treintena de periódicos de distintos países y momentos, desde el inicio del proyecto, abril 2009, al día de la inauguración, marzo 2011. Además una proyección presentará el proceso de trabajo para hacer esta obra. Por otra parte se hará una trabajo de campo en el que se documentará todos los locales del centro de Breda y se imprimirán postales de cada una de ellos y se tacharán los logotipos, textos y cualquier información visual, dejando vacío de contenido ajeno al anonimato de una local que no vende nada, que solo de manera cruda muestra su estructura básica (arquitectura exterior e interior, junto a una posible interpretación visual de su función). De esta manera, sin información, al igual que ocurre con el trabajo de los peródicos es el espectador el que tiene que construir en su cabeza un posible recorrido por una ciudad alengüistica, en el que las casas se diferencian por su contenedor, no por su contenido. Una suerte de no ciudad o de no lengua, donde Italia, Francia, España, Portugal, República Dominicana, China, Cuba, Marruecos, Irlanda, Paises Bajos, Bélgica son los posibles No lugares. Esta exposición se completará con acciones de tachamiento público, en escaparates, mopis o quioscos, o por lo menos esa es la primera intención. +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ 1. CONCEPT It is a research work in relation to mass media, the press in particular, as a supposed representation system of reliable information. The process of crossing out papers is presented in the form of an anthropological museum, along with an action, performed at the opening of the exhibition where the process itself is shown. 2. IDEAS PURGE - EXPURGATE [NOTHING] To cross out, deny, close, not to look, stop, forget, hide, not allow, not to say, not to feel. To block, to rend useless, to rebuke, to cancel, to soften, to revoke, to sanction, to make visible, to plunder, to annoy, to silence, to position, to cheat, to thing make, to simplify, to shut, to tilt, to ignore… Purge is about how to face a new project, how to show the changes, the new life, the past, the uncertain future, how to know that all around us goes unnoticed, that current affairs is nothing but a closed vision of whom you are and feel. Life happens while you live; pain and suffering follow us behind. We do not cease to use them both as a way to create bonds, unions, networks of nothing, a bunch of calamities that repeat themselves one by one with no end where individuals disappear to become groups, cities, political parties, rich and poor, capitalists or in development; where society sums up to collective pain and social fear which, instead of bringing us together to create and remake, to rethink, it actually invites us to close ourselves, not to touch each other, not to feel. We become strangers to any feeling, any idea of happiness, moving and unmoving masses of people to manipulate about what, where, with whom… why does not matter. It is not important ever since money and power took everything away and neutralized individuals and groups who wanted to change the world. They just bored them to make them believe that change had already happened, that everything had already been done and that present was better than the past, without knowing that nothing was left of that trip. This work is about denial, censorship and auto censorship of immediate daily life, of a society in repetition and denial of itself. Why read what they say? Why listen what we say? Where can we hide to not see, not do? "One morning I grabbed a newspaper and started to cross it out, maybe not to see, maybe to make me see, while words disappeared to become nothing" Stains, structures, navigation, geometrical, abstract visions… The reasons disappear and they become standardized: Milan tells the same story as Madrid, Paris, Lisbon or Breda; the differences can only be found in those who read it, understood it, and forgot about it. The entire world lets out ideas that we may not be supposed to read; still, ignorance about the affairs dos not inhibit the sanction. Our emptiness may not give us the solution, or advice; it does not improve our vision, it does not change anything. It just denies deletes and sanctions. Criticism is served but for whom? Censorship has always tried to prevent us from seeing the reality but auto-censorship is also used by each of us when we do not want to face it. Where is the source of the problem? How to solve the non- problem? It may all be another incoherent position that leads nowhere... 3. SET UP It is an investigation in the form of fieldwork, using the same system that informs us to claims other possible artistic uses. The idea is very simple, an installation composed of a big glass cabinet containing up to thirty something newspapers of different countries and times, going from the beginning of the project in April 2009 until the opening of the exhibition, march 2011. Also, a projection will be presented in the working process to bring this work about. Complementary, all the commercial premises of the city of Breda will be photographed and the images will be printed, the logos and texts will be crossed out. The idea behind this images empty of content are shops than do not sell anything; they only show empty structures (external and internal architectures) Thus, the observer that has not information has to build it in their own mind, a possible trip to a non-linguistic city, where the space is different only when it refers to the container, not the content. A way of non-city, non- language, where Italy, France, Spain, Portugal, Dominican Republic, China, Cuba, Morocco, Ireland, Netherlands or Belgium are possible non-places. Artistic actions in the public space will complete this exhibition, or at least this will be the idea. ++++++++++++++++++++ 1 CONCEPT het werk is een onderzoek naar communicatiemedia, met name de pers, als representatieve bron van betrouwbare informatie. Het proces van doorgestreepte kranten wordt gepresenteerd als antropologisch museum, met een performance van dit proces tijdens de opening van de expositie. 2 IDEE ZUIVERING – ZUIVEREN (NIETS) doorstrepen, ontkennen, sluiten, niet kijken, stoppen, vergeten, verbergen, niet toestaan, niet zeggen, niet voelen, blokkeren, nutteloos maken, afgelasten, verzachten, terugroepen, vervolgen, opmerken, plunderen, irriteren, verstillen, positioneren, vals spelen, benoemen, versimpelen, sluiten verdraaien, ontkennen... Het is de benadering van een nieuw project, het illustreren van verandering, een nieuw leven, het verleden, een onzekere toekomst. Het besef van alles om heen dat onopgemerkt gaat. Dat de actualiteit niets meer is dan een beperkte blik op wie je bent en wat je voelt. Het leven voltrekt zich terwijl je erin zit, achtervolgd door pijn en leed welke we onophoudelijk gebruiken voor het smeden van banden, vormen van eenheid en het verbinden van een inhoudsloos netwerk. Een eindeloze herhaling van calamiteiten waarin het individu vervaagd tot groepen, steden politieke partijen, rijken of armen, kapitalisten of onderontwikkelde. Waar de samenleving niets meer is dan een optelsom van collectieve pijn en gemeenschappelijke angst in plaats van een stimulering om te creëren, veranderen en herontdekken. Het doet ons afsluiten terugtrekken, gevoelloos. Vervreemd van ons gevoel, verwijderd van het idee van geluk. Een bewegende en onbeweeglijke massa mensen om te manipuleren met de vraag; wie, wat en waar...waarom is niet belangrijk. De waarde daarvan is verdwenen op het moment dat geld en macht het heeft overgenomen van individuelen en groepen die nog enige verandering nastreefden in de wereld, simpelweg door ze voor te houden dat die verandering zich al had voltrokken. Dat het heden al veel beter is dan het verleden, met niets, om van die ontwikkeling te getuigen. Het werk gaat over ontkenning, censuur en zelf-censuur van het dagelijkse leven. Een samenleving die zichzelf herhaald en ontkent. Waarom lezen wat ze schrijven? Waarom luisteren naar wat ze zeggen? Waar kunnen we schuilen om niet te zien, niet te doen... "op een ochtend had ik een krant en begon ik dingen weg te strepen. Misschien om het niet te zien, of om het juist te zien terwijl de woorden verdwenen in het niets." vormen, structuren, posities, navigatie, geometrische visie en abstractie. De rede verdwijnt en maakt gelijk. Milaan verschilt niet van Madrid, Parijs, Lissabon of Breda. Het verschil zit in de mensen die het nieuws lezen, het beseffen en weer vergeten. De wereld geeft ons ideeen die we wellicht nooit hoeven lezen. Misschien is het de onwetendheid die ons weerhoud van de gevolgen. Kritiek wordt gegeven maar op wie is het gericht? Deze continue censuur weerhoud ons van een blik op de ware realiteit. Of hebben wij haar zelf opgelegd om ons zelf er niet mee te confronteren. Waar ligt de oorsprong van dit probleem? Hoe lossen we dit non-probleem op? Misschien is dit alles een onsamenhangende positionering die nergens toe leidt. 3 ONTWIKKLING het werk bestaat uit het onderzoek naar een bepaald systeem dat ons van informatie verschaft die op een andere manier artistiek kan worden toegepast. Het idee is simpel, voor een deel bestaat het uit een installatie van 30 kranten uit diverse plaatsen, van diverse momenten. Van april 2009 tot aan de opening maart 2011, waar ook het proces zal worden gepresenteerd in de vorm van een projectie. Voor het andere deel bestrijkt het de documentatie van diverse locaties in Breda waarvan de logo's en teksten worden gecensureerd. Dit levert een beeld op ontdaan van inhoud. Winkels die ons niets verkopen, teruggebracht tot de kale essentie, een basale structuur. Interne en externe architectuur die de vrijheid geeft om zelf een functie te interpreteren. Op deze manier, zonder informatie, weergegeven in het werk met de kranten is de toeschouwer genoodzaakt de informatie zelf opnieuw te construeren. Ze wordt meegenomen op een reis door een tekstloze stad waar het verschil ligt in de verpakking en niet meer de inhoud. Een niet bestaande stad waar Italië, Spanje, Portugal, de Dominicaanse Republiek, China, Cuba, Marokko, Ierland, Nederland en België allen ruimte bieden aan een niet bestaande plaats. Deze expositie wordt gecomplimenteerd door een actie in de publieke ruimte, een ontsnapping, dat is in ieder geval de intentie. |